Eğitimci, Şair, Yazar Mevlüt Kırnapçı’nın “Koralı” adlı romanı 26 Şubat Cumartesi günü TMMOB Maden Mühendisleri Odası Zonguldak Şube Lokali’nde okurlarıyla buluştu.

Şair, Yazar Emekli Eğitimci Mevlüt Kırnapçı, Zonguldak Kültür ve Eğitim Vakfı (ZOKEV) yayınları arasında çıkan son Kitabı “Koaralı”yı okuyucusuyla buluşturdu. Kitabın TMMOB Maden Mühendisleri Odası Lokali’nde yapılan söyleşi ve imza gününün açılış konuşmasını yapan ZOKEV Yönetim Kurulu Başkanı Kürşat Coşgun, “Daha önce yine burada yazdığı kitaplarıyla ilgili söyleşilerden gayet yakından tanıdığımız Mevlüt Kırnapçı hocam ile yine bir aradayız. “Koralı” romanı çıkalı ve okuyucu ile tanışalı epey bir zaman oldu. Ama biz ZOKEV olarak salgın nedenlerinden dolayı söyleşi ve imza günlerine zorunlu olarak ara vermek zorunda kaldık. Mevlüt Hocamı burada olan herkes tanıyor; eğitimci, şair, yazar, folklor araştırmacısı, köşe yazarı, tiyatro yazarı ve aktivist. Yazdıklarıyla, yaptıklarıyla her yönüyle kentimize ışık yayan bir aydın” dedi.

Ardından söz alan Mevlüt Kırnapçı konuşmasında şu ifadelere yer verdi: İlk şiirimin yayınlanmasından bugüne değin geçen 38 yıldır edebiyat dünyasının içindeyim. Bu zaman zarfı içerisinde edindiğim deneyimimi tek cümlede kurmam gerekirse, “Aslolan okuyucudur, gerisi hikayedir.” derim. Bu cümleyi “Meşede İnecek Var” adlı romanımı yazdıktan sonra kullanmaya başladım. “Koralı” adlı romanıma okurların ilgisi beni de şaşırttı. “Meşede İnecek Var” ile “Koralı” arasında birbirinden kopmayan ilişkileri var. “Meşede İnecek Var” romanımı yazmak için 15 yıl geceli gündüzlü uğraştım. Kitapta tek bir dilbilgisi hatası var, o da romanın ilk sayfasında. Romanımın bir sentez kitabı olmasını istiyordum. Biraz iddialı olacak ama “Yaşar Kemal, Fakir Baykurt, Gabriel Garcia Marquez, Stendhal gibi romancıların sentezini yapacağım.” dedim. Sentezini yapacağım bu dört yazar dünya edebiyatının yapıtaşlarını oluşturuyordu. “Meşede İnecek Var” romanım okurlar tarafından ilgiyle okundu. Bu kadar ilgi göreceğini ben de beklemiyordum. “Meşede İnecek Var”da gölgede kaldığını düşündüğüm tek bir karakter vardı: Koralı. Ona hep haksızlık ettiğimi düşündüm. Romanda ana karakter olması gerekirken, kitabın oylumu, okunabilirlik sınırlarının dışına taşar endişesiyle zayıflatılmış olarak yer aldı. Çünkü kitapta Koralıyı o karakterde barındırmak gerekiyordu. “Meşede İnecek Var” romanımın yayına hazır olduğunu paylaştığımda İzmir’de yaşayan Kazime Hanım; “Çocuk, 86 yaşındayım, öleceğim; lütfen elini çabuk tut.” diye yazıyordu. Kitabı okuyup geri döndüğünde artık ölebileceğini söylüyordu. Bu benim için müthiş bir duyguydu. Söyleşinin başında da söylediğim gibi “Aslolan okurdur; gerisi hikâye.”